درمان استئوآرتریت با ارتوکین

درمان استئوآرتریت با ارتوکین (Orthokine) این بیماری مزمن منجر به درد و از دست دادن عملکرد فرد می شود و به طور چشمگیری کیفیت زندگی و توانایی بیماران را کاهش می دهد و هزینه هنگفتی را بر بیماران، جوامع، سیستم های بهداشتی و مراقبت های اجتماعی تحمیل می نماید.این بیماری پیشرونده و ناتوان کننده اغلب در افراد مسن اتفاق می افتد ولی بیماران جوان ممکن است در نتیجه ورزش و جراحات نیز تحت تاثیر این بیماری قرار گیرند. سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۳ اعلام کرد که ۱۰ تا ۱۵ درصد بزرگسالان بالای ۶۰ سال  در سراسر جهان دارای علائم استئوآرتریت بوده اند. همچنین این سازمان در سال ۲۰۱۵ تخمین زده است، ۱۰ درصد مردان و ۱۸ درصد زنان بالای ۶۰ سال دارای علائم استئوآرتریت می باشند که ۸۰ درصد آنها دچار محدودیت های حرکتی بوده اند و ۲۵ درصد آن ها قادر به انجام فعالیت های طبیعی روزانه نبوده اند. مطالعات دیگر نشان داد که  شیوع استئوآرتریت به دلیل افزایش امید به زندگی و  همچنین عوامل مستعدکننده این بیماری مانند چاقی، رو به افزایش است.

امروزه راهکارهای درمانی زیادی برای کاهش درد و التهاب، تخریب تدریجی غضروف، بهبود عملکرد و کاهش ناتوانی وجود دارد که شامل مداخلات غیر دارویی، درمان دارویی خوراکی و تزریق موضعی داخل مفصلی قبل از اعمال جراحی برای استئوآرتریت می باشند. با این وجود، درمان های معمولی که برای کنترل بیماری مورد استفاده قرار می گیرند، اثربخشی محدودی دارند و برخی از آنها خطرات قابل توجهی را به همراه دارند.

راهکارهای درمانی استئوآرتریت

کورتیکواستروئیدها به عنوان ضد التهاب و عوامل سرکوب کننده ایمنی به عنوان یک راه موثر برای کاهش درد در هنگام بروز علائم التهاب برای کوتاه مدت استفاده می شوند. با این وجود مصرف این نوع داروهای دارای عوارض نامطلوب متعددی می باشند.

با توجه به اینکه هیالورونیک اسید جزء طبیعی مایع سینوویال و غضروف می باشد لذا تزریق هیالورونیک اسید به زانو با هدف بازگرداندن ویسکوزیته (viscosupplementation) مایع سینوویال زانو به عنوان یکی دیگر از راهکارهای درمانی استئوآرتریت به شمار می آید.

پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) که از خود بیمار تهیه می‌شود، در بعضی مراکز برای درمان صدمات غضروفی، تاندونها و سایر صدمات بافت نرم استفاده می‌شود. اساس این روش براین پایه استوار است که مواد پروتئینی مانند سیتوکینها و سایر عوامل رشد که بعد از تزریق به بیمار از پلاکت ها آزاد می شوند، موجب تحریک و تشدید پدیده ترمیم در بافت‌های بدن  می گردند. مهمترین موارد مصرف آن در ترمیم پارگی‌های رباط‌های زانو، ترمیم تاندون‌ها، ترمیم رباط گرداننده شانه و نیز تزریق داخل مفصلی در بیماران دچار آرتروز است.

پیشرفت های اخیر در کنترل استئوآرتریت با هدف ارائه انواع مختلفی ازراهکارهای درمانی است  که بتوانند اثردرمانی بیشتر همراه با خطرات کمتر داشته باشند.

مطالعات حاکی از آن است که آنتاگونیست گیرنده ضد التهابی سایتوکاین IL-1  ه(IL-1Ra) می تواند پاسخ التهابی و فرسایش غضروف موجود در استئوآرتریت را تغییر دهد. بیان ژن درون مفصلی IL-1Ra نتایج امید بخشی را در مدل های حیوانی نشان داده است و موجب بهبود علائم و به حداقل رساندن تغییرات استئو آرتریت گردیده است.

تزریق مستقیم  ترکیبات دارویی نوین و پیشرفته  به داخل مفصل باعث مرتفع شدن مشکلات ورود داروهایی مرسوم بداخل مفصل شده است و علاوه بر آن این ترکیبات دارویی می توانند اثربخشی بیشتری در مقایسه با سایر درمان ها نظیر تزریق اسید هیالورونیک و یا پلاسمای غنی از پلاکت داشته و در عین حال سمیت کمتری دارند.

ارتوکین (Orthokine) یا Regenokine

ارتوکین به طور معمول برای درمان استئوآرتریت است. این روش یک راهکار درمانی اثربخش و ارزشمند برای افرادی است که درد زانو، باسن، مچ پا و شانه دارند. این روش درمانی جدید به طور موثری درد پشت که با فتق دیسک، آرتروز و یا تنگی کانال نخاعی ایجاد می شود، را درمان می کند. همچنین به علت خواص ضد درد و ضد التهابی، ارتوکین را می توان در درمان تاندون ها و عضلات آسیب دیده نیز استفاده نمود.

در این روش از سرمی که از خون خود بیمار گرفته می شود، استفاده می گردد. این سرم حاوی پروتئین های فعال  به نام آنتاگونیست های گیرنده اینترلوکین۱ (IL-1Ra) است که باعث کاهش درد و کاهش التهاب در بافت های آسیب دیده می شود. شایان توجه است که روش ارتوکین تهاجمی نیست و نیازی به استفاده از مواد خارجی ندارد.

اساس روش درمانی با ارتوکین

درمان با ارتوکین بر اساس علل بیولوژیکی استئوآرتریت و التهاب می باشد.  بسیاری از مطالعات پزشکی و بیولوژیکی نشان داده اند که پروتئینی به نام اینترلوکین-۱ (IL-1) عامل بیماری های مفصلی است. این پروتئین فرآیند التهاب را آغاز نموده و باعث ایجاد درد و آسیب به بافت می شود. IL-1Ra، که در درمان ارتوکین استفاده می شود، IL-1 را مهار کرده و به این ترتیب درد و التهاب را کاهش می دهد.

ویژگی های روش ارتوکین

استفاده از پروتئین های پیام رسان فرد بیمار

دارای عملکرد کاملا بیولوژیکی

استفاده از سرم خود بیمار دارای خاصیت ضد التهابی

کاربرد آسان و ایمن

مزایای روش ارتوکین برای بیمار

کاهش قابل توجه درد

بهبود تحرک بدنی

بهبود کیفیت زندگی

اثر بخشی طولانی مدت

به تعویق انداختن عمل جراحی یا عدم نیاز به انجام جراحی

روشی راحت و قابل تحمل برای بیمار

کاهش نیاز به مصرف مسکن

روش انجام آزمایش:

 در این روش نیاز به ۵۰ تا ۶۰ میلی لیتر خون بیمار می باشد که به طور معمول از ورید بزرگ در بازوی بیمار جمع آوری می شود (مانند روش خون گیری برای انجام آزمایش خون). سپس نام بیمار را بر روی برچسب نمونه خون قرار داده  و نمونه خون به مدت ۲۴ ساعت در انکوباتور ویژه در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد قرار می گیرد.

در این مرحله پروتئین های فعال IL-1Ra به طور طبیعی در خون تولید می شوند. در مرحله بعد نمونه خون به مدت ۱۰ دقيقه سانتریفوژ می شود تا سرم خون شامل سلول های IL-1Ra از سایر سلول های خونی جدا شود. بعد از آن، به منظور تخلیص و آماده سازی سلول های IL-1Ra برای تزریق مجدد به بیمار، سلول ها فیلتر شده و تغلیظ می گردد. ماده حاصله دارای عواملی است که عامل آرتریت به نام اینترلوکین-۱ را که باعث التهاب و آسیب مفاصل و شکستگی غضروف می شود، را متوقف می کند و درد و ناراحتی در مفصل  کاهش می دهد. به طور معمول بیمار یک یا دو بار در هفته، تزریق داخل ناحیه آسیب دیده مانند تزریق مفصلی یا عصب ملتهب را انجام می دهد.

توجه:

توصیه می شود از فعالیت های شدید فیزیکی ۴۸ ساعت پس از عمل جلوگیری شود.

بیمار ممکن است تا ۴۸ ساعت درد را تجربه کند.

هیچ اطلاعاتی در مورد اثر منفی میان سرم ارتوکین و سایر روش های درمان یا داروها وجود ندارد.

به طور معمول عوارض جانبی ارتوکین شامل تورم و گرما و بی حسی خفیف در محل تزریق است که تا ۲ ساعت طول می کشد.

روش درمان ارتوکین بدون شک روش درمان غیر قابل جایگزین در ورزش هایی نظیر بسکتبال و فوتبال است که در آن بازیکنان اغلب آسیب های مختلف را تجربه می کنند.