درمان پارگی و بازسازی رباط صلیبی قدامی(جلویی) ACL

پیوند ACL

رباط صلیبی قدامی معمولاً با دوخته شدن توسط بخیه ترمیم نمی‌شود، زیرا ACL های ترمیم شده با گذشت زمان از بین می‌روند. بنابراین، برای ترمیم ACL پاره شده معمولا از یک پیوند جایگزین استفاده می‌شود. پیوند معمولا از جنس تاندون است و به دو صورت اتوگرافت (پیوند از تاندون دیگری از بدن خود فرد) و آلوگرافت (پیوند از تاندون جسد) استفاده می‌شود. تاندونها معمولا از بخشهای زیر گرفته می‌شوند:
• اتوگرافت : تاندون کشکک، تاندون همسترینگ، تاندون چهار سر ران
• آلوگرافت: تاندون کشکک، تاندون آشیل، سمی تندینوزوس، گراسیلیس، یا تاندون تیبیال خلفی

نحوه انجام عمل جراحی پارگی رباط صلیبی قدامی

قبل از عمل

قبل از جراحی، بیمار معمولاً به فیزیوتراپی فرستاده می‌شود. چون بیمارانی که هنگام جراحی ACL دارای زانوی سفت، متورم، و فاقد دامنه حرکتی کامل هستند، ممکن است برای بازیابی مجدد حرکات خود پس از جراحی با مشکلات قابل توجهی روبرو شوند. از زمان آسیب دیدگی معمولاً سه هفته یا بیشتر طول می‌کشد تا دامنه حرکتی کامل حاصل شود. همچنین توصیه می‌شود برخی از آسیبهای وارد شده را قبل از جراحی با بریس بهتر کرد.

بیمار باید قبل از عمل جراح را از داروها یا مکمل هایی که مصرف می‌کند مطلع سازد. وی احتمالا به افرادی که به طور مرتب آسپیرین یا سایر داروهای رقیق‌کننده خون را مصرف می‌کنند، توصیه خواهد کرد که دو هفته قبل از عمل، مصرف آنها را متوقف کند تا خطر خونریزی کم شود.

حین عمل

جراحی تحت بیهوشی انجام می‌شود و نوع بیهوشی را با توجه به شرایط، جراح انتخاب می‌کند. معمولاً در ابتدای عمل زانوی بیمار معاینه می‌شود. این معاینه نهایی برای بررسی پارگی رباط صلیبی قدامی و همچنین بررسی سستی سایر رباطهای زانو که ممکن است نیاز به ترمیم در حین جراحی داشته باشند، صورت می‌گیرد. اگر معاینه فیزیکی نشان دهد که ACL پاره شده است، تاندون انتخاب شده به صورت اتوگرافت یا آلوگرافت، به اندازه صحیح و مناسب برای بیمار آماده می‌شود.

بعد از آماده شدن پیوند، برشهای کوچک یک سانتیمتری در جلوی زانو ایجاد می‌شود تا جراح بتواند آرتروسکوپ را در محل قرار دهد، و از طریق برشها دوربین آرتروسکوپ، ابزارها و گرافت را به فضای مفصل وارد کند. وی سپس با استفاده از پیچ یا سایر دستگاه های ثابت کننده، گرافت را در جای صحیح خود به استخوانها متصل می‌کند.

بهبودی بعد از عمل

بازسازی ACL یک عمل جراحی سرپایی است و بیمار می‌تواند همان روز به خانه برگردد. در دو هفته اول پس از جراحی باید زخم را تمیز و خشک نگه داشت. برای کاهش درد و تورم استفاده از داروهای مسکن و کیسه یخ توصیه می‌شود. برای حرکت دادن زانو در دامنه حرکت آن، از دستگاه و بریس بعد از عمل استفاده می‌شود. تحمل وزن با استفاده از عصا با توجه به ترجیح پزشک و سایر آسیبهایی که توسط جراحی برطرف شده اند، توصیه می‌شود.

مدیریت درد بعد از عمل

پس از جراحی، بیمار درد خواهد داشت و این یک قسمت طبیعی از روند بهبود است. برای کنترل درد معمولا مدت کوتاهی پس از جراحی داروی مسکن تجویز می‌شود. مسکنها شامل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID)، بی‌حس کننده های موضعی، و داروهای افیونی است. در صورتی که تا چند روز پس از زمان جراحی درد بهبود نیابد، باید پزشک را در جریان قرار داد.  

توانبخشی بعد از عمل

فیزیوتراپی بخش مهمی از جراحی موفقیت آمیز ACL است و بلافاصله بعد از عمل شروع می‌شود. تکنیک های جدید جراحی پیوند را به طور قوی‌تری تثبیت می‌کنند و فیزیوتراپی فعلی از یک دوره توانبخشی سریع استفاده می‌کند. اهداف توانبخشی عبارتند از:

• کاهش تورم زانو
• حفظ تحرک مچ پا برای جلوگیری از مشکلات درد قدامی زانو
• بازیابی دامنه کامل حرکت زانو
• تقویت عضلات همسترینگ و چهار سر ران

پس از رفع درد و تورم، برگشت دامنه حرکتی کامل زانو، و بازیابی قدرت و استقامت عضلات، بیمار می‌تواند به ورزش برگردد. حس تعادل و کنترل پا نیز از طریق تمریناتی که برای بهبود کنترل عضلانی عصبی طراحی شده اند، بازیابی می‌شود. این کار معمولاً 4 تا 6 ماه طول می‌کشد. در حالت ایده آل، پس از بازسازی موفقیت آمیز پارگی رباط صلیبی قدامی نیازی به استفاده از بریس عملکردی در بازگشت به ورزش نیست، اما برخی از بیماران ممکن است با پوشیدن آن احساس امنیت بیشتری داشته باشند.